Biografia

---

Tak jak pozostali Pierwotni Źli, Belial narodził się z jednej z siedmiu głów smoka Tathameta, utożsamiającego całe zło stworzenia. Belial w Płonących Piekłach rządzi domeną kłamstw.

Mroczne wygnanie

Wstrzymanie działań wojennych Odwiecznego Konfliktu spowodowanych zniknięciem Kamienia Świata i dziwne zachowanie Mrocznej Trójcy wzbudziło niepokój Pomniejszych Złych ^[1]. Diablo, Mefisto i Baal ukrywali przez pozostałym Pierwotnymi Złymi istnienie świata Sanktuarium, w którym od wieków rozwijali swoje wici. Po odkryciu tajemnicy to właśnie Belial nakłonił Azmodana, by przeciwstawić się Najwyższym Złym i wypowiedzieli im wojnę o władzę nad Płonącymi Piekłami ^[2].

Belial zdołał wymusić na Andariel i Durielu udział w spisku ^[3], mimo że mieli realne wątpliwości co do jego sukcesu. Wojna domowa doprowadziła do krwawych starć, które ostatecznie zakończyły się wygnaniem mrocznych braci do świata śmiertelników, Sanktuarium ^[4].

Pewne źródła zdradzają ^[1], że po wygnaniu pakt między czwórką Pomniejszych Złych został zerwany, a Belial i Azmodan przystąpili do kolejnych działań wojennych mających na celu ustanowienie nowego Pana piekieł.

Dziedzictwo Krwi

Inne źródła podają z kolei, że jako takiego konfliktu wojennego w piekłach nie było, a Belial i Azmodan spiskowali przeciwko sobie, chcąc przekonać do siebie piekielne armie ^[4].

Konflikt ten trwał przynajmniej do Ciemności w Tristram i w tym czasie Azmodan zdawał się mieć większą przewagę nad swoim rywalem. Sytuacja zmieniała się gdy jeden z demonów piekieł Xazax, dowiedział się o uwolnieniu Diablo. Demon wiedział, że jego pan, Belial w końcu upadnie, a co za tym idzie on sam również. Przekonał go, aby zatwierdził jego plan pomocy śmiertelnikom Augustusowi Malevolynowi i Galeonie w odzyskaniu zbroi Bartuca, niesławnego Pana Krwi i brata Horazona.

Mimo zgody Beliala i wysłania wojsk na Lut Gholein, plany Xazaxa spaliły na panewce. Nie wykonał powierzonego mu zadania, ale na szczęście dla Beliala, Pan Grozy zginął z rąk bohaterów pod katedrą w Tristram.

Zakon

Zapiski o obecności Beliala w świecie śmiertelników pojawiły się również w 1272 roku. Deckard Cain odnalazł zapiski mówiące, że Belial i Azmodan będą próbowali dokonać inwazji na Sanktuarium. Jedną z ofiar manipulacji Beliala był Gareth Rau, sierota z iskrą nefalemskiego dziedzictwa we krwi. Jego osobowość i wspomnienia ostatecznie zostały nadpisane postacią Mrocznego, podstępnego i zdradzieckiego maga. Założył drugi zakon podający się za Horadrimów, próbując stworzyć swoją własną armię, która pomoże podpić mu Wysokie Niebiosa ^[5].

Ostatecznie plan Beliala upadł dzięki Cainowi i Pierwszym, którzy później wraz z Tyraelem odtworzyli Zakon Horadrimów. Mimo wściekłości z powodu klęski, Pan Kłamstw szybko znalazł ukojenie w informacji o nowo narodzonym cesarzu Kaldeum. To właśnie ono po latach pomogło Belialowi zdobyć władzę w Kehjistanie ^[5].

Theater Macabre

Podczas swoich działań w Sanktuarium, Belial zainspirował dramaturga Marlowe do napisania sztuki scenicznej przedstawiającej historię Mrocznego Wygnania. Gdy Marlowe zdał sobie sprawę, że był pod wpływem Beliala, próbował spalić rękopis. Ten został jednak skradziony przez jego rywala, Samuela Dresta. Dokończył sztukę, która miała od teraz służyć Belialowi, jednak sam uznany za szaleńca został powieszony. Wedłuch Malchusa oba te wydarzenia posłużą Belialowi, a które to zwiększą zainteresowanie samą sztuką sceniczną ^[3].

Koniec Kłamstw

Po latach Belial kontynuował swoje działania w Sanktuarium. Jego ofiarą padł dwór cesarza Hakana I w Kaldeum. Po jego śmierci, Belial zmanipulował jego następcę, kilkuletniego Hakana II. Mając kontrolę nad cesarzem, użył swoich umiejętności, aby osłabić swój naród i spotęgować znaczenie sabatu. Z czasem jego spaczenie dotarło do granic Zachodniej Marchii. Belialowi udało się stłumić siłę Żelaznych Wilków, pozwalając sobie na zastąpienie wszystkich gwardzistów swoimi demonami.

To Sabat Beliala był odpowiedzialny za czyny Mahdy w Nowym Tristram gdzie z jej rąk zginął Deckard Cain. Celem demona był Miecz Sprawiedliwości należący do Tyraela, który po upadku z niebios roztrzaskał się na trzy kawałki. Po tragicznych wydarzeniach, Tyrael postanowił zabrać ze sobą Leę i bohaterów i kontynuować krucjatę przeciwko Sabatowi i Belialowi. Sytuację skomplikował fakt eliminacji Mahdy i wskrzeszenie Zoltuna Kulle, od którego odzyskano Czarny Kamień Dusz.

Wydarzenia te wywołały frustrację w demonie, który za wszelką cenę starał się powstrzymać bohaterów. Spowodował atak meteorów na miasto, zmuszając ich mieszkańców do ukrycia i ewakuacji. Desperacki akt Beliala nie powstrzymał jednak nefalemów, którzy najpierw rozprawili się z jego gwardią, a następnie z samym demonem, kończąc jego żywot w Czarnym Kamieniu Dusz, do którego został wprowadzony dzięki Lei.

Dziedzictwo

Esencja Beliala została wchłonięta przez samego Pana Grozy podczas wbicia Czarnego Kamienia Dusz w Leę, która następnie stała się naczyniem Diablo. Moce Beliala pomogły w odtworzeniu Najwyższego Zła w ciele Diablo ^[6]. Ostatecznie został on pokonany przez nefalemów, a wkrótce potem jego dusza znalazła się w Malthaelu, Aniele Śmierci, którego celem było wchłonięcie całej demonicznej esencji niszczącej mieszkańców Sanktuarium. Ponownie nefalemowie zabijając Malthaela doprowadzili do uwolnienia Diablo, który przez pewien czas utrzymywał w swojej esencji pozostałych Pierwotnych Złych ^[7]. Z czasem jednak i one uwolniły się spod jego władania stając się na nowo wolne ^[8].

Osobowość i cechy

Belial wierzył, że tylko percepcja stoi nad rzeczywistością, a tą można było swobodnie zdominować i manipulować. Nie kłamał tylko po to, by wprowadzić swoje ofiary w sposób postrzegania przez niego rzeczywistości, a co za tym idzie realizować swoje demoniczne plany. Czerpał przyjemność z momentu gdy jego ofiara orientowała się, że została wykorzystana i zdradzona. Belial ma jednak słabość, jeśli sam zakręci się za bardzo w swoich machinacjach, sam staje się własną ofiarą ^[1].

Tyrael opisywał Beliala jako demona pragnącego mocy ponad wszystko. Rzekomo posiada tysiące planów na osiągnięcie tego celu ^[9]. Belial jako Pomniejszy Zły nie był zadowolony ze swojej roli w Płonących Piekłach. Stąd tak desperacka próba władania ogromną mocą ^[10].

Ciekawostki

• Możliwości bojowe Beliala są bardzo ograniczone. Jego powiększona forma nie tworzy większych zniszczeń ponad to co zrobi jego prawdziwa forma. Ma jedynie wprowadzić strach w przeciwnikach demona,
• zepsucie Beliala objawia się fizycznie w postaci much. Jego wygląd jak i Mahdy jest zbliżony, a dodatkowo osiągnięcie jakie można zdobyć za jego pokonanie nosi nazwę Pan Much. W religiach żydowskich i chrześcijańskich tytuł Władcy Much należał do Bezlebuba, którego innym imieniem jest Baal.
• W wersji konsolowej Diablo 3, ostatnia faza walki z demonem odbywa się z innego widoku niż izomeryczny. Gracze otrzymują widok platformówki. Stanowi również jedyne miejsce, gdzie kamera

Przypisy

---

1. Diablo: Księga Caina[↩][↩][↩]
2. Diablo III, Manuskrypt Belial Pan Kłamstw[↩]
3. Diablo: Gdy zapada ciemność, rodzą się bohaterowie. Opowiadanie Theater Macabre: Mroczne Wygnanie[↩][↩]
4. Diablo Manual[↩][↩]
5. Diablo: Zakon[↩][↩]
6. Diablo III, Akt IV[↩]
7. Diablo III, Akt V[↩]
8. BlizzCon 2019. Diablo IV World & Lore Panel. Dostęp 16.09.2020[↩]
9. Diablo III, Akt II[↩]
10. 17.11.2018, BlizzCon 2018 Diablo Immortal World and Q&A. Youtube, dostęp 13.11.2020[↩]