Położenie

---

Kedżystan u szczytu panowania imperium zajmował niemal 1/3 wschodnich rejonów Sanktuarium, a przez tysiąclecia jego wielkość jego terenów nieznacznie się zmieniała. W obecnej epoce granice imperium cofnęły się do Borderlands.

Osady i miasta w Kedżystanie były zwykle duże. Nawet największe miasta w Entsteig były przyćmione przez te w Kedżystanie. Jednak w porównaniu do miast z Entsteig, struktura Kedżystańskich miast sprawiały wrażenie zaplanowanych by ułatwiać nawigację po nich. Podróż drogą morską z Zachodniej Marchii do Kedżystanu trwała kilka tygodni.

Południe

Południe Kedżystanu porośnięte jest szmaragdowymi lasami deszczowymi wzrastającymi niemal 400 cali na rok. Ta ogromna dżungla zasilana jest przez rzekę Argentek, która jest jednocześnie najszerszą rzeką w całym Sanktuarium. Setki mniejszych rzek i dopływów wiją się i skręcają przez bujne lasy tropikalne, aż w końcu jednoczą się z potężną Argentek.

Zielarze i alchemicy szanują dziewiczość lasu za jego ekologiczną różnorodność. Aż do czasów Ciemności nad Tristram wielu mędrców przybywało tu, by badać i zbierać rzadkie rośliny i zwierzęta zamieszkujące pobliskie lasy. Wilgotne powietrze, które tu panuje, jest idealne dla much i larw komarów. Po częstych deszczach gromadzących kałuże stojącej wody, zapewniają dorosłym osobnikom tych gatunków doskonałe miejsca do składania jaj. Część lasów uległa gigantyzmowi z powodu odbywających się tam Wojny Klanów Magów. Drzewa i winorośle urosły do niezwykłych rozmiarów, a rzeki i bagna pojawiały się z dnia na dzień. Niewinne zaś stworzenia zyskały niebezpieczne umiejętności z dużym apetytem.

Północ

Północne regiony Kedżystanu zdominowane zostały przez pustynie. To tutaj Borderlands wyznaczają swoją północną granicę z Suchymi Stepami. Na zachodzie Kedżystan graniczy z Bliźniaczymi Morzami, podczas gdy na wschodnich krańcach z licznymi bagnami. Niewielu próbuje przejść przez pustynię bez w pełni wyposażonej karawany.

Historia

---

Kilka tysięcy lat temu łowcy zapuścili się do bujnych i żyznych lasów deszczowych, bogatych w zwierzynę. Jednak poza żywnością, uwagę niektórych osób zwróciło coś jeszcze – magiczne węzły energii. Osoby z wrodzonymi tajemnymi zdolnościami zaczęły wyczuwać i rozpoznawać te siły. Z czasem zaczęli zbierać się w grupy, aby zasiedlić specjalne obszary. Odzyskane artefakty wykazują, że do 2300 roku, pismo, sztuka i nauka stały się integralną częścią ludzkiej kultury – okresu historii ludzkości, w którym powstał Kedżan, pierwsza cywilizacja.

Kultury Kedżanu sformalizowały naukę magii, co doprowadziło do powstania Klanów Magów, pierwotnych grup założonych w dżunglach tego kraju. Rosnąca siła klanów doprowadziła do powstania Al’Raquish, grupy, która rządziła Kedżanem obok monarchii i cechów handlowych.

Płonące Piekła po raz pierwszy dowiedziały się o istnieniu Sanktuarium dzięki przywódcy Al’Raquish Jere Harasha. Najwyższe Zło widząc potencjał drzemiący w potomkach aniołów i demonów zaplanowali zniewolenie ludzkości, próbując przekonać ludzi do potencjalnie dobrej religii Kultu Trójcy. W opozycji do niej powstała Katedra Światłości zarządzana przez Inariusa, anioła renegata, który jako pierwszy dał Sanktuarium potomstwo w postaci nefalemów. Obie religie rosły w siłę mając ogromny wpływ na mieszkańców krain Kedżanu. Tak rozpoczęła się Wojna Grzechu, w której potajemnie zarówno Inarius jak i Najwyżsi Źli toczyli batalię o ludzkie dusze. Konflikt ten został zażegnany dopiero przy bezpośrednim udziale Edyremów, ludzi, w których Lilith, córka Mefista wybudziła drzemiące w nich moce i za sprawą Uldyzjana ul-Diomeda kolejni ludzi je otrzymywali.